Ανασκάπτοντας την Τροφή
For ENG please scroll down
Έναρξη: 17 Φεβρουαρίου 2024, or.artspace.
Πώς αντιλαμβανόμαστε τη διαπροσωπική σχέση μεταξύ εαυτής/-ού και «άλλης/-ου» μέσω της τροφής, στην καθημερινότητά μας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα; Το καλλιτεχνικό πρότζεκτ Ανασκάπτοντας την τροφή επιχειρεί να διερευνήσει τις πολύ προσωπικές και οικείες πλευρές, όσο και τις κοινωνικοπολιτικές όψεις της σχέσης μας με αυτό που γίνεται αντιληπτό ως «τροφή».
Η επιμελητική εκδοχή του πρότζεκτ προσφέρει ένα άλλο επίπεδο ορατότητας, μέσω της χρήσης της βιτρίνας (εν προκειμένω του or.artspace). Η βιτρίνα θα φέρει στο προσκήνιο του δημόσιου χώρου πτυχές των σχέσεων με την τροφή, που διαφορετικά παραμένουν κρυφές. Στον πυρήνα αυτού του πρότζεκτ, λοιπόν, βρίσκονται τα ερωτήματα: τι είναι η τροφή; τι σημαίνει να τρως; Κάθε μία από τις παρουσιάσεις που θα γίνουν θα δώσουν διαφορετικές απαντήσεις.
Η βιτρίνα του or.artspace θα αλλάζει μορφή κάθε μήνα από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο και οι ημερομηνίες θα ανακοινώνονται εγκαίρως. Η σειρά των έξι παρουσιάσεων θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο με ένα γεύμα που θα έχει τη μορφή βρώσιμης εικαστικής εγκατάστασης.
Συμμετέχουν:
Σοφία Γρηγοριάδου, Δήμητρα Κονδυλάτου, Απόστολος Λαμπρόπουλος, Άλκηστις-Λάρα Παπαδάκη, Ελπίδα Ρίκου, Κυβέλη Λιγνού-Τσαμαντάνη.
Βιτρίνα πρώτη – 17 Φεβρουαρίου 2024
Τρώγοντας στο κρεβάτι – Άλκηστις Λάρα Παπαδάκη
Τρώγοντας στο κρεβάτι, όχι δημόσια, σε οικογενειακά ή φιλικά τραπέζια, σε γιορτές ή έξω σε εστιατόρια, ταβέρνες ή παγκάκια, ούτε στο πόδι πηγαίνοντας από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά ιδιωτικά, προσωπικά, μοναχικά.
Ένα φωτογραφικό κολλάζ για την πράξη του να τρως στο κρεβάτι, για τη μεταφορά ενός πεδίου σε ένα άλλο, για την οριακή κατάσταση μεταξύ της άνεσης και της αβολότητας όταν ξαπλώνεις σκεπασμένη με ένα νόστιμο πιάτο, για τα ψίχουλα και τους λεκέδες στα σεντόνια, για τις υφές του κρεβατιού, των υφασμάτων, του φαγητού, για το πάπλωμα ως σκέπασμα και τραπεζομάντιλο μαζί, και για το σώμα ως επιφάνεια, μαχαιροπίρουνο και στόμα, και για όλα τα συνοδευτικά ενός γεύματος στο κρεβάτι: το λάπτοπ, τα βιβλία, το τασάκι και τα καπνικά, τα ρούχα, το κινητό και φυσικά τα γατιά.
Μασούλημα, χουζούρεμα, χάζεμα, θαλπωρή, διασκέδαση (και καμιά φορά και λίγο θλίψη).
Βιτρίνα δεύτερη – 16 Μαρτίου 2024
Καμένο Γάλα – Σοφία Γρηγοριάδου
Πρωινό ξύπνημα στις εφτάμιση. Πηχτή μυρωδιά ζεστού γάλακτος, ενίοτε καμένου, γιατί όλα το πρωί γίνονται βιαστικά· και μετά σχολείο εφτά ώρες νύστα και καούρες.
Η δεύτερη βιτρίνα του πρότζεκτ «Ανασκάπτοντας την τροφή» επικεντρώνεται σε μια πολλαπλά σημαίνουσα τροφή και πρώτη ύλη, το γάλα. Μέσα από τη σχέση της καλλιτέχνιδας με το γάλα και τα προϊόντα του, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ απόλαυσης και αηδίας, το «Καμένο γάλα» στοχάζεται επάνω στην ευρεία πρόσληψη του γάλακτος ως «υποχρεωτικού».
Με αυτή την αφορμή, περιδιαβαίνει προβληματικές όπως η υποχρεωτικότητα δομών διαπαιδαγώγησης και πειθάρχησης, οι ορμόνες του θηλασμού και οι κοινωνικές προσδοκίες σε σχέση με τη μητρότητα, η συμμετοχή του γάλακτος στη συγκρότηση ατομικών και συλλογικών μνημών, οι σημασίες της λευκότητάς (του), οι δυσανεξίες και η βιομηχανία του γάλακτος.
Βιτρίνα τρίτη – 6 Απριλίου 2024
– βροχθ – Ελπίδα Ρίκου
κατα-βροχθ-ίζω/ομαι; ορέγομαι; ΒΟΥ/Σ.ΛΙΜΟ/Σ.ΚΤΟΝΩ. ποθώ/πάσχω; ΚΑΤΑΚΤΩ. συν.σωρεύω/ομαι; υπερ.ΒΑΛΛΩ/ομαι; υπο.τάσσω/κείμαι; εξ.εμ/γώ; never never never never enough for me?
Βιτρίνα τέταρτη – 1 Μαΐου 2024
ΑΝΙΜΑΛ or. m/eat – Κυβέλη Λιγνού- Τσαμαντάνη
Με κεντρικό άξονα το ηθικό ερώτημα αν το ζώο είναι τροφή, η τέταρτη βιτρίνα του πρότζεκτ «Ανασκάπτοντας την τροφή» ανοίγει μία σειρά προβληματισμών σε σχέση με τη βία έναντι των ζώων.
Μεταξύ προσωπικού και πολιτικού, βιωματικών εμπειριών χορτοφαγίας, φιλοσοφικών κειμένων για το τί είναι ένα «ζώο» οντολογικά και σε ποιο βαθμό η κατανόηση του ως τροφή ή όχι ορίζεται από γλωσσολογικές παραμέτρους, η Κυβέλη Λιγνού-Τσαμαντάνη με την θεωρητική της σκευή ανασκάπτει προσωπικές αναμνήσεις και αναζητά πιθανές απαντήσεις στην ηθική μας θέση απέναντι στα ζώα μέσα από την διερεύνηση του ρόλου των εικόνων και του ψηφιακού πολιτισμού.
Η τέταρτη βιτρίνα του πρότζεκτ εκτός από μία εννοιολογική εγκατάσταση στο or.artspace, τοποθετείται και στον ψηφιακό χώρο μέσω μίας εικονο-λεκτικής εγκατάστασης σε τρία μέρη, την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε στο: https://veganmeat.hotglue.me
Βιτρίνα πέμπτη – 18 Μαΐου 2024
Γλυκόπικρος Ανανάς – Δήμητρα Κονδυλάτου
Ανανάς γλυκός, ζουμερός, όμορφος, παραδεισένιος. Ανανάς πικρός, ακριβός, αφάγωτος, ανεκπλήρωτος. Σύμβολο της φιλοξενίας. Σύμβολο κύρους και πλούτου. Σύμβολο εξωτισμού. Σύμβολο της εκμετάλλευσης. Εξαρτάται ποια τον γεύεται και πού εστιάζει. Μπορεί, ξεκινώντας από το φρούτο, καταπίνοντάς το, να ενσαρκώσει τους συμβολισμούς του; Μπορεί, ξεκινώντας από τη λέξη, προφέροντάς την, να κατασπαράξει το νόημά της;
Η πέμπτη βιτρίνα του πρότζεκτ «Ανασκάπτοντας την τροφή» ξεφλουδίζει -όσο μπορεί- τον ανανά, μέσα από τις διάφορες αναπαραστάσεις και τα ταξίδια του.
Βιτρίνα έκτη – 16 Ιουνίου 2024
FEEDBACK.not – Performance – Απόστολος Λαμπρόπουλος
Τι σημαίνει να τρώει κανείς με κάποιον που μέχρι πρότινος αρνούνταν την τροφή; Τι ακριβώς μοιράζονται οι δύο συνδαιτυμόνες; Μπορούν άραγε να απολαμβάνουν από κοινού την τροφή και, αν ναι, σε ποιο βαθμό; Πώς συναντιούνται, σε τι συμπίπτουν και τι τους χωρίζει; Πώς βλέπουν τα σώματά τους ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου; Ποιες λέξεις γεμίζουν τα στόματά τους και ποιες ιστορίες προκύπτουν ανάμεσά τους; Τι καταφέρνουν να μοιραστούν και πώς καταφέρνουν να αδειάζουν το πιάτο τους;
Η περφόρμανς FEEDBACK.not προτείνει έναν αρθρωτό διάλογο-μενού, οργανωμένο σε τέσσερα πιάτα, γραμμένα σε ένα ιδίωμα και κάτι.
Κείμενο: Απόστολος Λαμπρόπουλος.
Ηχητική εγκατάσταση: Το κεφάλι που τραγουδάει.
ENG
Excavating Food
Opening: February 17, 2024, or.artspace.
How do we perceive the interpersonal relationship between self and ‘other’ through food in our everyday lives, both in the public and private spheres? The art project Excavating food attempts to explore the very personal and intimate aspects, as well as the socio-political facets of our relationship with what is perceived as ‘food’.
The curatorial version of the project will offer another level of visibility using the shop window (of or.artspace, in this case). The shop window will bring to the forefront, in public space, aspects of relationships with food that otherwise remain hidden. The following questions are therefore at the core of this project: what is food; and what does it mean to eat? Each presentation will provide different answers.
From February to June, the shop window of or.artspace changes every month. The dates will be announced in advance. A series of six presentations will conclude in June with a lunch in the form of an edible art installation.
Participants:
Sofia Grigoriadou, Dimitra Kondylatou, Apostolos Lampropoulos, Alkistis-Lara Papadaki, Elpida Rikou, Kyveli Lignou-Tsamantani.
Window 01 – February 17, 2024
Eating in bed – Alkistis-Lara Papadaki
Eating in bed, not in public, at family or friends’ tables, at feasts or outside in restaurants, taverns or benches, nor on foot going from one place to another, but privately, personally, alone.
A photographic collage about the act of eating in bed, about the transfer of one domain to another, about the liminal state between comfort and discomfort when lying covered with a delicious dish, about the crumbs and stains on the sheets, the textures of the bed, the fabrics and the food, the duvet as cover and tablecloth together, and the body as surface, cutlery and mouth, and all the accompaniments of a meal in bed: the laptop, the books, the ashtray and tobacco, the clothes, the cell phone, and of course the cats.
Munching, smoking, chatting, watching things. Joyfulness (and occasionally some sadness).
Window 02 – March 16, 2024
Burnt Milk – Sofia Grigoriadou
Waking up at seven thirty. Dense smell of warm milk–sometimes burnt because everything happens in a hurry in the morning; and then at school, seven hours of sleepiness and heartburn.
The second shop window of the project “Excavating Food” focuses on milk, a food and raw material with multiple meanings. Starting from the artist’s relationship with milk and its products, which oscillates between pleasure and disgust, “Burning Milk” reflects on the widespread consumption of milk as “obligatory”.
From this starting point, she revolves around the compulsory nature of educational and disciplinary structures, lactation hormones and social expectations in relation to motherhood, the participation of milk in the construction of individual and collective memories, the meanings of (its) whiteness, food intolerances and the dairy industry.
Window 03 – April 6, 2024
– vrocht – Elpida Rikou
κατα-βροχθ-ίζω/ομαι; ορέγομαι; ΒΟΥ/Σ.ΛΙΜΟ/Σ.ΚΤΟΝΩ. ποθώ/πάσχω; ΚΑΤΑΚΤΩ. συν.σωρεύω/ομαι; υπερ.ΒΑΛΛΩ/ομαι; υπο.τάσσω/κείμαι; εξ.εμ/γώ; never never never never enough for me?
The text that follows represents an effort to translate in English and also explain to the non-Greek speaking reader the text in Greek that accompanies the artwork -vrocht- (the root of the word katavrochthizo meaning “to devour” in Greek).
The original text is a rather complex play with ancient and contemporary Greek words, their etymology, meaning, written form and the ponctuation marks. It contains words that refer to the act of devouring and being devoured, to vomiting and overreacting, to what is experienced as too much or not enough to the unconscious and conscious self, and their connection to power and submission, to greed, consumerism and conquest.
Thereby, this brief text, written as an artist statement but also as a poem based on free association and unveiling a questionning of personal experience with political overtones, remains essentially untranslatable.
Kata-vrocht-izo/ome? (do I devour/ am I devoured)?
oregomai? (do I covet…what)?
VOU/S.LIMO/S.KTONO (bulimia: Greek word used to describe an eating disorder + limoktono: I starve)* (*vous: ancient Greek noun meaning “ox” / limos: ancient Greek noun meaning “famine. starvation”/ ktono> kteino: ancient Greek verb meaning “to kill, to slay”)
potho/pascho? (I crave/I suffer)?
KATAKTO (I conquer)
syn.sorevo/ome? (plus.accumulate/ed)?
hyper.VALLO/ome? (hyperbole, hyper.ATTACK/ed)?
hypo.tasso/keimai? (sub.jugate/ed)?
ex.em/go? (vomit/me)?
never never never never enough for me?* (*excerpt from the lyrics of the song “Never Enough” by Loren Allred from the film “The Greatest Showman” 2017- this song along with three others played on a loop during the opening of the exhibition).
Window 04 – May 1, 2024
ANIMAL or. m/eat – Kyveli Lignou- Tsamantani
By taking as a focal point the ethical question of whether an animal is food, the fourth installation of the project, “Excavating Food”, explores a series of thoughts regarding the violence inflicted upon animals.
This work is positioned between personal and political, personal experiences with vegetarianism and philosophical texts about the ontological question of what an “animal” is and to what extent its perception as food or not is defined by linguistic parameters.
Kyveli Lignou-Tsamantani is utilizing a theoretical take to “excavate” her memories and look for potential answers about our ethical positioning towards animals through an exploration of the role of images and digital cultures. The fourth part of this project, apart from a conceptual installation at the shop window of or.artspace, can also be found in the digital space with an image-word installation in three parts, which can be visited here: https://veganmeat.hotglue.me
Window 05 – May 18, 2024
Bittersweet Pineapple – Dimitra Kondylatou
Pineapple sweet, juicy, beautiful, heavenly. Pineapple bitter, expensive, uneaten, unfulfilled. Symbol of hospitality. Symbol of status and wealth. Symbol of exoticism. Symbol of exploitation. Depending on who tastes it and what is their focus. Can one, starting from the fruit, swallowing it, embody its symbolism? Can one, starting from the word, pronouncing it, devour its meaning?
The fifth showcase of the project “Unearthing the food” peels – as much as it can – the pineapple, through its various representations and journeys.
Window 06 – June 16, 2024
FEEDBACK.not – Performance – Apostolos Lampropoulos
What does it mean to eat with someone who until recently refused food? What exactly do the two eating partners share? Can they enjoy food together and, if so, to what extent? How do they meet, what do they overlap in, and what separates them? How do they see their bodies through each other’s eyes? What words fill their mouths and what stories emerge between them? What do they manage to share and how do they manage to empty their plate?
The performance FEEDBACK.not proposes a modular dialogue-menu, organized as a four-course meal and written in one and a half idiom.
Text: Apostolos Lampropoulos.
Sound installation: The Singing Head.
